შესაბამისად, არსად წასვლას და არაფრის ყურებას არ ვაპირებდი.
მიზეზი მარტივია.
უკვე საუკუნეა ფეხბურთი აღარ მადარდებს და აღარც ვუყურებ. მივხვდი რომ სიმპატიური ბიჭები მხოლოდ რეალის "მადრიდში" არ თამაშობენ და რომ ის, რაზეც ყველა კონცენტრირებულია, ჩემი ვერ იქნება.
მე კიდევ მხოლოდ ძალიან ჩემი რამეები მიყვარს.
ეგეთი ვარ, მჭირდება საკუთარი რესურსები და საკუთრებები.
მერე ვიფიქრე ის, რასაც სულ ვფიქრობ ხოლმე.
არ შეიძლება, რამეზე უარი თქვა და იდეალურია, როცა თითქმის მთელ მსოფლიოს თუნდაც რამდენიმე საათის განმავლობაში ერთი და იგივე რამ აერთიანებს.
ავდექი, წავედი და ჩემი ფავოროტიც მყავდა.
მართალია ჰოლანდია ვერც ამჯერად გახდა ჩემპიონი და მე ხვალიდან ისევ არ დამაინტერესებს ფეხბურთი, მაგრამ ამას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს. მთავარი ემოციებია.
მარტო ახლა არა, სულ.
მე სულ ვამბობ ხოლმე, რომ ყველაფერზე შეიძელება გააკეთოს ადამიანმა, რაც ემოციებს და შეგრძნებებს გაგიჩენს და რასაც გაითავისებ.
არ მიყვარს ადამიანები, ვისაც უნდა რომ სულ იდეალური და მართალი იყოს, ვინც სულ წარმატებულობასა და კარგ განწყობაზეა ორიენტირებული. სულ ხარანაული მახსენდება ხოლმე.
დანარჩენი შენზეა დამოკიდებული. უფრო სწორად შენზე და შენ გარშემომყოფებზე.
კიდევ გარემოებებზე და ათას სისულელეზე, მაგრამ მთავარია, იცოდე, რომ ემოციები მნიშვნელოვანია.
ხოოდა, როცა ასე ცხელა და როცა მე აფსოლუტურად არაპროდუქტიული და ინდიფერენტული ვარ, ვხვდები ხოლმე რომ ასე უშინაარსოდ და უემოციოდ ჩემი საკუთრი დღეები გადის და მე ვეღარასოდეს ვეღარავინ მომიტანს უკან იმ დღეებს, როცა არავინ მიყვარდა, როცა მხოლოდ 50 გრადუს სიცხეზე ვწუწუნებდი, როცა სამსახურში და ლექციებზე წასვლა მეზარებოდა, გულგრილი და უყურადღებო ვიყავი და სადმე კლდეზე ცოცვის მაგივრად ჩემპიონატის ფინალს ვუყურებდი.
მოკლედ, რთული ამბავია.
ერთ-ერთმა მაიმუნმა დამთაგა, იდეაში უნდა დამეწერა, როგორი ვარ მე სხვის თვალში.
ახლა ბევრი ლუდის და ემოციების გავლენას გავითვალისწინებ და კიდევ იმას, რომ სხვებმა უკეთ იციან როგორი ვარ იმათთვის.
თან ეგეთი პოსტები ნარცისიზმს ამყარებს.
ამიტომ ეგ თქვენ დამიწერეთ კომეტარებში და მე უფრო გემრიელი პოსტით დაგიბრუნდებით.
"სახეზე ღიმილი დაგთამაშებს, თვალები გიციმციმებს,მერედა რა თვალები!რა თვალები, რა მეტყველი, რა შთამაგონებელი, დამრიგებლური,პედაგოგიური!სიცოცლისკენ რომ მოგაბრუნებენ, გულწრფელობისა და სიყვარულის დაუსრულებელი გაკვეთილი."
ReplyDeleteდღეის მონაცემებით კიდევ ძალიან მკიდია ჩემპიონთა ლიგა. აი, რაც შეეხება მსოფლიო ჩემპიონატს, არ ვიცი რა მჭირს. სიგიჭემდე მიყვარს და თან, რასაც ვყურებ, ყველაფერი მამახსოვრდება... მიყვარს ევროჩემპიონატიც.
ReplyDeleteვერ ვიტან ქართულ ფეხბურთს. როცა ვხედავ, როგორ ცოდვილობენ ქართველები ბურთთან შეხებისას, ტელევიზორის ჩამსხვრევა მინდება.
ჰოდა საკუთარ თავს კიდევ ერთხელ ვულოცავ ესპანეთის გამარჯვებას, შენ კი გისურვებ, იგივე პოსტი ჩემს ბლოგზეც წაიკითხო :))
ჩემი თვალით, თან მხიარული ხარ თან სევდიანი, თან ემოციური თან ემოციებისგან დაღლილი, ბევრი ხარ ერთად და გდასარევად გრძნობთ თავს :))) იცით ვისი ჯერია და იცით რატოა მისი ჯერი, თუ ვცდები მომიტევეთ :))) უბრალოდ იმის თმქა მინდოდა, რომ ძლიან კარგი ადამიანი ხარ, ადამიანი, რომელსაც შეუძლია ყველაფრის შეგრძნება და განცდა :)
ReplyDeleteფეხბურთი არც მე მიყვარს. გუშინ მეგობართან მოვხვდი, რომელიც უყურებდა ფინალს და მეც იძულებული ვიყავი მეყურებინა პირველი ტაიმისათვის. მაგრამ ისე გამოვიდა რომ ტვ თავისთვის იყო ჩართული, ჩვენ კი მაყურებლები სულ სხვა თემებზე გადავერთეთ. საინტერესო საუბარიც გამოგვივიდა :) ისე მე ვიცოდი რომ ესპანეთი მოიგებდა, და ისიც ვიცოდი გერმანია, რომ დამარხცდებოდა. შინაგანმა ხმამ მიკარნახა :დ
ReplyDeleteშენ რაც შეგეხება, ნასტასია, ხანდახან მგონია რომ მორცხვი ხარ. (ხანდახან ოღონდ)მხიარული ხარ და ჩემთვის პოზიტიური პიროვნება ხარ.
ჩემი ლინკი გაქვს გასასწორებელი ))
ReplyDeleteშენ როგორი ხარ და სულ მგონია რომ ძალიან ჩუმი წყნარი და ისეთი ტიპი ხარ, არაფერი რომ არ გაღელვებ–გაინტერესებს ამქვეყნბად. მააგრამ არა, ნამდვილად არ ხარ ეგეთი. კიდე ის რომ ცოტას ლაპარაკობ და ძირითადად მე გბურღავ ხოლმე, და კიდე ის რო მიხარია სამსახურში რო გხედავ, ცოტა ჩემსავით მარგინალურად თუ გამოიყურები ხო საერთოდ. და კიდევ არასდროს დამავიწყდება პირველად ივენთ ჰოლში რო გნახე და მერე ვიღაცებს რო ვჭორავდით ))
ესეც ჰოლანდიას გულშემატკივრობდა თურმე )
ReplyDeleteხო, აბა ჩემგან რას უნდა ელოდო უკეთესს :დ
ReplyDelete