meine piratin,მეც მიყვარხარ :)

ასე,მართალია,მოვიდა,წავა და მაინც არაფერი,მაგრამ რაღაცეები მაინც სულ ხდება,როგორც რაღაცეების წესია...
მე მგონი ცხოვრებაში პირველად მივიღე წერილი,რომელმაც სულ დამავიწყა რომ თოვლის ბაბუა არ მოვიდა,ჩემი მეგობრები მენატრებიან და თოვლი ოცნებებში დარჩა ზღვასთან ერთად...

მე თვითონ ხშირად არ ვეუბნები ხოლმე ადამიანებს იმას,როგორ მიყვარს და რა კარგია და როცა მეუბნებიან,ძალიან იშვიათი გამონაკლისების გარდა,სულ მეშინია დაჯერების...
ეს წერილი იშვიათი გამონაკლისი იყო,რომელმაც რაღაცნაირად გამახსენა,რომ ჩემი თავი უნდა მიყვარდეს...

ხოო,კიდე,ამ ახალ წელთან დაკავშირებით,ვიფიქრე,ვიფიქრე და მოვიფიქრე,რომ ჩემი თავი კი შემიყვარდა,მაგრამ არსებობს რაღაცეები,რაც სასწრაფოდ გამოსწორებას საჭიროებს:მაგალითად უნდა ვცადო,ცოტა უფრო კონკრეტული გავხდე,თორე ჩემი ჩამოუყალიბებლობის გამო ვერასოდეს ვიპოვი პასუხს ისეთ კითხვებზე,როგორიცაა: რა გეგმები მაქვს,სად მინდა მუშაობა,რატომ არ ვაგრძელებ სწავლას და რას ვაკეთებ ხვალ საღამოს :D
გულწრფელად შემშურდა ხალხის,რომლებმაც ჩამოწერეს პოსტებში კონკრეტული სურვილები ახალი წლისთვის და უკვე გაკეთებული საქმეები წინა წელში....
მაინც მიყვარს ჩემი აბსტრაქტული თავიც და დაულაგებელი წლებიც....
ბოლო პერიოდია სულ სადღაც ვარ და დღეს კატასტროფულად მომინდა სახლი,ამიტომ არ წავედი სიღნაღში,ვკითხულობდი და ვისმენდი თბილ სიმღერებს,მაგრამ,ისევ სადღაც წასვლა გადამიწყვიტეს ჩემმა გადარეულებმა...
არადა,ძალიან მინდოდა ახალი დიზაინი ამერჩია ჩემი ბლოგისთვის,თორე მომწყინდა ეს,თან აღმოვაჩინე,რომ არც ისეთი ფუნქციურია,როგორიც მე მჭირდება და მოკლედ,გამოვუჩინე ჩემ თავს ახალი თავსატეხი...
 წავალ ახლა,მივატოვებ ჩემ თბილ სახლურ დღეს და როდესმე ავარჩევ ახალ დიზაინს,დავწერ უფრო საინტერესო პოსტს და გავიღიმებ ხოლმე,როცა ეს წერილი გამახსენდება...
meine piratin,მეც მიყვარხარ :)