"საბა", ზვიად რატიანი და იდეა, რომელიც იდეაში კარგია

ზოგადად დაჯილდოებების ცერემონიალები დიდად არ მიყვარს, სულ მგონია რომ გაკვეთილის ჩაბარებასავით არის.
ვიღაცა კარგ ნიშანს იღებს, ვიღაც არა.
თან ყველა დაჯილდოების ცერემონიალი იდეაში მაინც წაუპომპეზურებს, წაუსნობებს და როგორც წესი მიკერძოებულია.
მეც ავდექი და გადავწყვიტე რომ არ მიყვარს.

არადა, სულ ტყუილად.
კაბების ფრიალს და სამკაულების კაშკაშს თუ არ მიაქცევ  ყურადღებას, მსგავს ამბებზე დაკვირვებით  გადასარევად მიხვდები, რა გარემოში ცხოვრობ რეალურად. რომელ წელს რა უყვართ და საერთოდ, რა იქმნება შენ გარშემო.

ხოოდა, ზუსტად ისევე, როგორც ელექტრონავტებზე  ტუსიას ტრეკი ვიცოდი რომ გავიდოდა, ისე საბაზე ვფიქრობდი, რომ რატიანს აუცილებლად, აუცილებლად უნდა აეღო საბა.
აიღო და მე ეიფორიულად ბედნიერი ვარ.

იმაზე, როგორ და რატომ მიყვარს ზვიადი, ჯერ კიდევ თებერვალში დავწერე, "ნეგატივის" პრეზენტაციაზე.   ახლა უბრალოდ, იმას დავამატებ, რომ არანორმალურად ხშირად მიბრუნებადია და რომ თუ გინდა ვინმე გიყვარდეს, იდეალური კანდიდატურაა.
მერე რა რომ უცნაურად სევდიანია და როცა უყურებ და კითხულობ, გგონია, შენც შეაწუხე როდესმე რამენაირად.

ხო, ნაირა გელაშვილზე "დედის ოთახი" და "ამბრნი, უმრნი და არაბნი" გამახსენდა, იმ ემოციებითურთ, როგორ მაშინ, როდესღაც ვკითხულობდი. ახლა როცა მახსენდება ხოლმე, სულ მაინტერესებს, ხელახლა რომ წავიკითხო, ისევ ისეთი ემოციური და სავსე იქნება თუ არა.

პ.ს.
ამ ბოლოს ხშირად ვწუხვარ იმაზე, რომ უფრო ცოტას ვკითხულობ, ვიდრე საჭიროა. ჯერჯერობით ვერაფერს ვცვლი.

პ.ს."საბას" ორგანიზატორებმა რომ ბლოგი გააკეთონ, სადაც წლის განმავლობაში დაიდება ახალი წიგნების შეფასებები, რეცენზიები, გაიმართება დისკუსიები და მკითხველს რეალურად შეეძლება მხოლოდ წელიწადში ერთხელ ნახევარი საათის განმავლობაში რეზულტატი კი არ  ნახოს, მანამდეც იყოს  ჩართულო პროცესში, მგონი კარგი იდეა უნდა იყოს.


მოკლედ, ეგრეა.


"მე ყოველთვის ვიყავი შენზე სუსტი,
შენ კი – ჩემზე უბედური...
ეს ასე იყო!

მე ყოველთვის მეშინოდა,
რომ არ შეცვლილიყო ჩვენი როლები.
მეშინოდა იმისაც,
რომ არ ვეძებდი საკუთარ თავში
პატრონიანი ძაღლის სიმშვიდეს.

მე დიდი წვალებით მოვახერხე,
რომ მექცია ჩვენი სიყვარული ისეთ ნივთად,
რომელსაც
თან მხოლოდ მაშინ იქონიებ,
თუ რამეში გამოგადგება,
რომელიც შეგიძლია დატოვო, შეინახო,
გადამალო,
თუნდაც – დროებით ათხოვო ვინმეს..."


ეს რო მიყვარს და აქ მინდა ბარემ მქონდეს :)