პირველი ქართული მუსიკალური ჟურნალი, cold war kids და პერფექციონიზმი

 რამდენიმე დღის წინ ჩემმა თანაპახოდელმა მომიკითხა,როგორ ხარ,რას შვრები,რაღაც უნდა გითხრა და რას იტყოდიო.
აღმოჩნდა რომ მისი მეგობრები ქართულ ონლაინ სივრცეში პირველი მუსიკალური ჟურნალის გაკეთებას აპირებდნენ და სანამ დაამთავრებდა, გამოვუცხადე, რა თქმა უნდა სიამოვნებით დავწერ ხოლმე მაგათთვის თქო.
მიყვარს ,როცა რაღაცა პირველად კეთდება.
მიყვარს, რომ ვიღაცამ იცის, რა გინდა და რისი გაკეთება შეგიძლია. . .

კიდეv,სიახლეები მიყვარს და მიყვარს და დასკვნა მარტივია, როცა ამდენი რამე გიყვარს, უნდა წერო და გაიღიმო. . . ან პირიქით. . .

ზოგადად პერფექციონიზმი ჩემთვის არც თუ ისე შინაურული ცნებაა, მაგრამ როცა ვწერ ხოლმე, სულ მინდა, რომ მესმოდეს: კარგად იკითხება, ან საინტერესო იყო, ან რამე ეგეთი, და როცა იქ წერ, სადაც შენს გარდა სხვებიც არიან, რასაც უფრო მეტი დატვირთვა აქვს, ვიდრე ბლოგს, და როცა პირველია, ცოტა არ იყოს და ტვინის შეჯანჯღარება დამჭირდა, რაზე დამეწერა. . .
საბოლოოდ ჩემთვის უჩვეულო ლაკონურობით და დაწურულობით დავწერე ამერიკულ ბენდზე, რომელიც თითქმის ერთი წლის წინ ვიპოვე. . .

,,ცივი ომის ბავშვებმა’’ პოპულარობა ბლოგებზე და myspace-ზე  აქტიურობით მოიპოვეს. . .
მე მგონი,  ჩემი ქვეცნობიერი ჩაერთო საქმეში, როცა არჩევანი მათზე შევაჩერე. . .
მოკლედ, საქართველოში პირველი ონალინ მუსიკალური ჟურნალი, ჩემი და სხვების სტატიებით შეგიძლიათ იხილოთ აქ.
შიგადაშიგ შემომხედეთ ხოლმე და შენიშვნებს, იდეებს და თავში ჩასარტამ უროებს ნუ დაინანებთ :D