სადაბადებისდღეო პოსტი

ტორტებს ხო დაბადების დღეს წინა დღეს აცხობენ ხოლმე?


ხოოდა,მეც დღეს გამოვაცხობ სადაბადებისდღეო პოსტს.

ხვალ ერთი წლის ვხდებით.

მაგრამ ეს არაფერს არ ცვლის,ისევ ემბრიონები ვართ,ისევ სქოლიოზი გვაქვს და დაბადებას ისევ ველოდებით.

ბოლო პერიოდში,რაც მკვეთრად გამოხატული უსაქმური გავხდი,უფრო ხშირად და ბედნიერი სახით აღვნიშნავ რო ბლოგერი ვარ.იმიტომ რომ ბლოგი იმ იშვიათ საქმეთაგანია ჩემ ცხოვრებაში,რომელიც მალე არ მომწყინდა,რომელიც არ მეჩვენება რო სისულელეა და რომელიც ძალიან,ძალიან ჩემია.

თუ გინდა ნასტასიას ბედნიერი სახე დაინახო,აუცილებლად უნდა უთხრა რომ ბლოგს კითხულობ,იმიტო რომ ძალიან ხშირად არსებობსს რაღაცეები,რასაც ჩაიზე და ყავაზე არ მოგიყვებით,რაზე ლაპარაკიც არ გამომდის,რაც ზოგჯერ არც ვიცი თუ ჩემშია და მერე აქ იბუდებს ხოლმე..ვამბობ ხოლმე,აბსოლუტური მე აქ ვარ თქო.

აბსოლუტური აქაც არ ვარ და საერთოდ აბსოლუტურობების არ მჯერა.
სამაგიეროდ მჯერა,რომ ბლოგი ყველაზე კარგი სახლია,რაც ამ წუთას მაქვს.


არადა,ყველაფერი ძალიან მარტივად დაიწყო.

ნასტასია ძალიან დიდ დროს ატარებდა ნეტში და ძალიან ბევრ ბლოგს კითხულობდა.

ნასტასია ძალიან შორეული ბავშვობიდან თვლიდა,რომ ძალიან კარგი იქნებოდა,ის,რასაც ფიქრობდა და რისი თქმაც უნდოდა,მარტო გვერდზე მყოფს არ გაეგო.

ნასტასია ზუსტად ერთი წლის წინ ძალიან მარტო აღმოჩნდა და იფიქრა,რომ კარგი იქნებოდა,ბლოგი გაეკეთებინა,საიდანაც იმას,რასაც ფიქრობდა და რისი თქმაც უნდოდა,მარტო გვერდზე მყოფები არ გაიგებდნენ.

თავიდან ძველ ნაწერებს და ახალ ფოტოებს ვდებდი,მერე კომენტარები გამოჩნდა და მერე აღმოვაჩინე,რომ ქეთი,რომელიც flickr-ის ყველაზე ყურადღებიანი ფოტოგრაფი იყო,ბლოგერიც ყოფილა,მგონი კარგა ხანს მარტო ქეთი კითხულობდა.მერე ნელ-ნელა ყველა მოხვედით და სულ მახსოვს ვინ როგორ მოდიოდით.

ხოდა,გარდა წმინდა ადამიანური ემოციებისა და ურთიერთობისა,იყო კიდევ რაღაცეები,რისთვისაც ღირდა ბლოგის არსებობა.

• 
  
  პირველს დამეწერა სამხატვროს ყვითელლენტიან სტუდენტებზე.
  მადლობა თაზოს და სალომეს რო მერე პრესაშიც გადაიტანეს თემა.
• 
  
  მეწერა არტ ამბები,რომელიც ადვილად შესაძლებელია არ გაგოთ.
• 
  
  არტ ამბებზე წერით გამეგო,რომ სამყარო ძალიან პატარაა და ადვილად შესაძლებელია,მიიღო მეილი ადამიანისგან,რომელზეც გუშინ დაწერე.
  გამეხარდა მარტინ ოლაფის მეილი.
• 
  
  დამეწერა ქალებზე,რომლებიც თვლიან რომ ბრძოლას ყოველთვის აქვს აზრი.
• 
  
  ჩემი წანწალის ამბები სადმე მშვიდად რო ინახებოდეს,ისევე როგროც ჩემი მგზნებარე ფრაგმენტულობები.

p.s.ხოო,კიდე დაბადების დღის წინა დღეს მარტო ტორტს ხო არ აცხობენ,საჩუქრებზეც ხო ოცნებობენ ხოლმე,ხოოოდა,ჩვენ ვიფიქრეთ,ვიფიქრეთ და მოვიფიქრეთ რომ ყველაზე კარგი საჩუქარი თქვენი რჩევები,კრიტიკა, ბლოგთან დაკავშირებული ასოციაციები და კიდე ის რამეები იქნება,რასაც მარტო იუბილარებს ეუბნებიან ხოლმე...