Deep Purple, ერევანი და წინასამგზავრო ამბები

ისტერიულად ადრე ისტერიულად ავდექი, კარგა ხანს ვიბორიალე იმ მისიით, სადმე წასასვლელად მომზადება  რომ ქვია. ახლა უკვე დილის ყავის მადლს ვიწევ და დაახლოებით 10 წუთში, ერევნისკენ მიმავალ გზას დავადგები.
ერევანში ეჩმიაძინია, სევანის ტბა და ფარფლების კონცერტი. ჩემი მისია სამივეს ნახვას მოიცავს, ეგ კი არა, გიო ამბობდა კონცერტის მერე   სადმე ლაივ ჯაზსს მოვუსმინოთო, ხოოდა, მე დავეთანხმე, საბოლოოდ რას ვიზამთ და როგორ მოვიერევანებთ, ზუსტად 2 დღეში მოგიყვებით.
მანამდე კი გუშინ, ვამბობდი, რომ ერევანი უფრო ახლოა, ვიდრე მაგალითად ბათუმი,, მაგრამ გიომ მითხრა, რომ ერევანში სანამ მივალ, სულ ისე უნდა ვიარო, როგროც ყაზბეგის უღელტეხილზე და იმაზე ბევრად მალე სულაც ვერ ჩავალ, ვიდრე ბათუმში.

არაუშავს.

ისტერიულად  მიხარია, რომ სადმე მივდივარ. ზოგადად ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა სად წავალ, მთავარია წავიდე, გინდა ლაგოდეხში და გინდა ვენეციაში, მაინც ბათინკები უნდა ჩავიცვა და ის ჩემი ზურგჩანთა ჩავალაგო. ხოოდა, აი, მერე უკვე ყველაფერი დანარჩენი თანმდევი მოვლენები და შემთხვევითობებია. მთავარია, წავედი.

რაც ჩეეხება ფარფლებს, ზუსტად გუშინ ვფიქრობდი, წლებია აღარ მომისმენია და შეგნებულად არ ვუსმენდი არაფერს არც ამ ბოლო დღეებში, მთელი ჩემი ბავშვობა და მსგავსი ამბები ერთად უნდა გავიხსენო. აი, ის ბავშვობა, რომ მეგონა, ეგ და კიდევ ბევრი ჯგუფი მხოლოდ როდესღაცა ძლიან ადრე მღეროდნენ იმას, რასაც მე ვისმენდი და ახლა მათი მოსმენა მხოლოდ ფირფიტებიდან შეიძლებოდა. მაშინ ვერასოდეს  წარმოვიდგენდი, თუ ვინმე იმათგანი ცოცხალი და რეალური იყო და მით უმეტეს, მისი მოსმენა კიდევ შეიძლებოდა.
ხოოდა, ასე, როცა იზრდებიან ხოლმე, ბევრ რამეს ხვდებიან.

მოკლედ, წავედი ჩემი ბათინკებიან-ზურგჩანთიან-დილისყავისმადლიანად :)