დაკარგული ნასტასია, ამოჩემებულებობი და ორიოდე კითხვა

დილა, შუადღე ან საღამო  მშვიდობისა, ადამიანებო :)
როგორ ხართ?

ალბათ ასე მოგმართავდათ ნებისმიერი ნასტასია, რომელსაც ბოლო ერთი კვირის განმავლობაში თავისი თავი ენატრება და ვერაფრით ვერ მოიცალა მისთვის. ნებისმიერი ნასტასია, რომელმაც  არ იცის, რა ხდება მის თავს, სხვისი ამბებით ინტერესდება.
ეს კითხვაც მაგიტომ.
თორე ისე სხვა კითხვა უნდა დამესვა.

გუშინ ინტერვიუზე ვიყავი. რესპოდენტს რომ ვუთანხმდებოდი, სად ჩაგვეწერა, მითხრა, ყოველდღე 4ის მერე მცალია და შაბათობით ლიტერატურულში ვარ ხოლმეო (ნუ, რაღაც კონკრეტულ  საათებში, რა თქმა უნდა ).რესპოდენტი უსაყვარლესი გოგოა და ინტერვიუ  სულ მალე დაიდება მუზამეზე, მანამდე კი, თქვენ ვერ წარმოიდგენთ, როგორ მომინდა, როდესმე მსგავს კითხვაზე ეგრე დალაგებულად მეპასუხა.

მერე მივხვდი, რომ არ ვარ მე ის, ვინც დალაგებულად ცხოვრობს, მაგრამ ხომ შეიძლება მქონდეს ადგილი, სადაც ყოველ შაბათს (ან ნებისმიერ სხვა დღეს, რა მნიშვნელობა აქვს), მივალ ხოლმე, რამე ამოჩემებულობას დავლევ და დაველოდები, ვინ მოვა ჩემთან სალაპარაკოდ. მერე რა რომ არ ვარ ვინმე მარგარეტ ტეტჩერი ან  ვირჯინია ვულფი. არც ერთი მარგარეტი ან ვირჯინია თბილისის რომელიმე კაფეში არ დაგელოდებათ.აი, მე კი დაგელოდებოდით.

ამიტომ, სანამ ჩანთას ჩავალაგებ და სომხეთის გზას დავადგები,  სანამ მე ჩემი საყვარელი დილის ძილით მეძინება და თქვენ სამსახურებიდან ჩემ ბლოგს ესტუმრებით, და მერეც,  მომიყევით თქვენ ამოჩმებულ დღეებსა და სასმელებზე,  თქვენ ამოჩემებულ სალაპარაკო თემებსა და  სასურველ თანამოსაუბრეებზე. ხოოდა, ეს კითხვა უნდა დამესვა თავიდანვე, მაგრამ კითხვისებურად არ ჟღერდა.

 პ.ს. ხოო, მე ყველგან ვარ ხოლმე, თითქმის  ყველაფერზე ვლაპარაკობ და ძირითადად ლუდს  და იშვიათად შავ ღვინოს ან კაპუჩინოს ვსვამ. სასურველ თანამოსაუბრებეებთან კან მე მივდივარ, ან თვითონ მოდიან. მარტივი ამბავია.