ფოტოგრაფი ბიჭი, ზღვისპირა ქალაქი და სავარაუდო ახალი სამსახური

გერმანიაში წასვლის ზუსტად წინა დღეს ერთი ბიჭი გავიცანი. ფოტოგრაფი იყო და როგორც ამბობდა,  ჩემით აღფრთოვანებული. მე და ის ბიჭი ერთ-ერთ სკოლაში ვიყავით  მიწვეულები ბავშვებთან ფოტოგრაფიაზე სალაპარაკოდ  და ჩვენი ფოტოების საჩვენებლად.  სკოლა ცენტრალური ვაგზლის მიმდებარე ტერიტორიაზე იყო, წასვლის წინა დღეს გაცნობილი ბიჭი ბათუმელი და კალენდარზე 2008 წლის დეკემბერი. მაშინ ვაგზლის შენობის რეაბილიტაცია ახალი დაწყებული იყო და ეწერა რომ 2010 წელს დამთავრდებოდა რეკონსტრუქცია.

ბათუმელი ფოტოგრაფი ამბობდა რომ როცა დავბრუნდებოდი,  ერთად წავიდოდით ბათუმში უკვე განახლებული ვაგზლიდან. მე როდესმე ზამთარში ჩამოვიდოდი, მაგ დროს მაღალმთიან აჭარაში ულამაზესი თოვლი იქნებოდა და სავარაუდოდ იქაც ავიდოდით. ის ბიჭი კიდევ სხვა რამეებსაც ამბობდა, სანამ ჩემი ემიგრანტობის როდესღაც შუაში ცოლი არ მოიყვანა და მანამდე ცოტა ხნით ადრე საეჭვოდ არ გაქრა. საეჭვოდ რა,  ცოლები რომ  მოყავთ და  ბათუმში მატარებლით წასვლის გეგმების დაწყობის მაგივრად რომ იკარგებიან ხოლმე, ისე.
 ახლა შვილი ყავს და მე ბათუმში მარტო წამოვედი.

წამოსვლას ბუნებრივია ამ ამბავთან საერთო არაფერი აქვს. უბრალოდ მატარებელში სასურველზე დიდი ხანი გავატარე და ეს და კიდევ სხვა ამბები ჩემდაუნებურად გამახსენდა.
სხვა ამბები სხვა დროს, ახლა კი ის, რომ  ბოლო
თვეების განმავლობაში ამოვიჩემე რომ ზღვისპირა ქალაქში მინდა ცხოვრება, იმიტომ რომ იქ საინტერესო ამბები ხდება, იმიტომ რომ აუცილებელი არ არის ყველა ისედაც გაძეძგილ თბილისში კვდებოდეს და რომ როცა დაუსრულებლად რამეს ეძებ, ყველაზე მაგარი საქმით ხარ დაკავებული.

რამდენიმე დღის წინ ბათუმში  ჟურნალისტის ვაკანსია მომხვდა თვალში და ჩემ რეაქციას ალბათ  აღწერა არ ჭირდება. არც იმას უნდა ბევრი ლაპარაკი, რომ ჩემნაირ სასურველ ადამიანს ყველა ჭკვიანი გამოეხმაურებოდა, ხოოდა წამოვეხეტე გასაუბრებაზე.

კსტატი, ყველას მადლობა ფეისბუკზე დატოვებული პოზიტივებისთვის, მართლა მჭირდებოდა.
და კიდე მადლობა ნანას, უსაყვარლესია :)
აი, ისე, როგორც ზღვის მოსმენა და  მზე.
აქ მთელი დღეა ისეთი მაგარი მზეა, ვერ გაიგებ კაცი რა უფრო გჭირდება, კუპალნიკი თუ სამსახური.

გასაუბრებაზე მკითხეს რატომ გჭირდება ეს სამსახურიო. რა ვიცი, მჭირდება.
 იმიტომ კი არ მჭირდება, რომ იქ,  სადაც ახლა ვმუშაობ, შტო ტა ნე ტაკ, კაკ ნადო, იმიტომ რომ გადმობარგების შემტხვევაში არ ვიფიქრებ მთელი ზაფხული სად დავისვენო, რომელ აუზზე ვიარო და არ გავაყოლებ შურიან მზერას გარუჯულ ხალხს ქუჩაში. იმიტომ რომ ახლოს ვიქნები თურქეთთან და ერთი-ორ კარგ კონცერტზე მოხვედრის შანსი უფრო დიდია.
იმიტომ რომ გარემოს გამოცვლა მჭირდება და ჩემ თავთან დამეგობრება.

მოკლედ, მჭირდება.


ხოოდა, 18 კაციდან ყველაზე ჭკვიანი უნდა ვყოფილიყავი, ეგ ყველაფერი რომ დამემსახურებინა.
მეორე ტურში გადავედი და ახლა 4 კაცში უნდა ვიყო ყველაზე ჭკვიანი.
თუ ვერ, მაშინ მეცოდინება რომ რამე უფრო კარგს უნდა დაველოდო.